วันพุธที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2554
Call Me by My True Names
This poem by Thich Nhat Hanh embodies the essence of what he calls "interbeing," the innerconnectedness of all things.
Call Me by My True Names
by Thich Nhat Hanh
From: Peace is Every Step: The Path of Mindfulness in Everyday Life by Thich Nhat Hanh
In Plum Village, where I live in France, we receive many letters from the refugee camps in Singapore, Malaysia, Indonesia, Thailand, and the Philippines, hundreds each week. It is very painful to read them, but we have to do it, we have to be in contact. We try our best to help, but the suffering is enormous, and sometimes we are discouraged. It is said that half the boat people die in the ocean. Only half arrive at the shores in Southeast Asia, and even then they may not be safe.
There are many young girls, boat people, who are raped by sea pirates. Even though the United Nations and many countries try to help the government of Thailand prevent that kind of piracy, sea pirates continue to inflict much suffering on the refugees. One day we received a letter telling us about a young girl on a small boat who was raped by a Thai pirate. She was only twelve, and she jumped into the ocean and drowned herself.
When you first learn of something like that, you get angry at the pirate. You naturally take the side of the girl. As you look more deeply you will see it differently. If you take the side of the little girl, then it is easy. You only have to take a gun and shoot the pirate. But we cannot do that. In my meditation I saw that if I had been born in the village of the pirate and raised in the same conditions as he was, there is a great likelihood that I would become a pirate. I saw that many babies are born along the Gulf of Siam, hundreds every day, and if we educators, social workers, politicians, and others do not do something about the situation, in twenty-five years a number of them will become sea pirates. That is certain. If you or I were born today in those fishing villages, we may become sea pirates in twenty-five years. If you take a gun and shoot the pirate, all of us are to some extent responsible for this state of affairs.
After a long meditation, I wrote this poem. In it, there are three people: the twelve-year-old girl, the pirate, and me. Can we look at each other and recognize ourselves in each other? The tide of the poem is "Please Call Me by My True Names," because I have so many names. When I hear one of the of these names, I have to say, "Yes."
Call Me by My True Names
Do not say that I'll depart tomorrow
because even today I still arrive.
Look deeply: I arrive in every second
to be a bud on a spring branch,
to be a tiny bird, with wings still fragile,
learning to sing in my new nest,
to be a caterpillar in the heart of a flower,
to be a jewel hiding itself in a stone.
I still arrive, in order to laugh and to cry,
in order to fear and to hope.
The rhythm of my heart is the birth and
death of all that are alive.
I am the mayfly metamorphosing on the surface of the river,
and I am the bird which, when spring comes, arrives in time
to eat the mayfly.
I am the frog swimming happily in the clear pond,
and I am also the grass-snake who, approaching in silence,
feeds itself on the frog.
I am the child in Uganda, all skin and bones,
my legs as thin as bamboo sticks,
and I am the arms merchant, selling deadly weapons to
Uganda.
I am the twelve-year-old girl, refugee on a small boat,
who throws herself into the ocean after being raped by a sea
pirate,
and I am the pirate, my heart not yet capable of seeing and
loving.
I am a member of the politburo, with plenty of power in my
hands,
and I am the man who has to pay his "debt of blood" to, my
people,
dying slowly in a forced labor camp.
My joy is like spring, so warm it makes flowers bloom in all
walks of life.
My pain if like a river of tears, so full it fills the four oceans.
Please call me by my true names,
so I can hear all my cries and laughs at once,
so I can see that my joy and pain are one.
Please call me by my true names,
so I can wake up,
and so the door of my heart can be left open,
the door of compassion.
Thich Nhat Hanh
ป้ายกำกับ:
Call Me by My True Names,
plum village,
thich nhat hanh,
zen
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
บทความที่ได้รับความนิยม
-
ต้นไม้........สอนธรรม โดย พระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต หากเปรียบดวงอาทิตย์เป็นบิดาผู้ยิ่งใหญ่ เป็นผู้สร้างเมฆฝน แม่น้ำลำธาร สร้างสายลม ให้ควา...
-
ติช นัท ฮันห์ เขียน รสนา โตสิตระกูล แปล แม่ในความคิดคำนึงไม่อาจแยกขาดจากคำว่า "รัก" ได้ รักนั้นฉ่ำหวาน อ่อนละมุนและโอ...
-
Thich Nhat Hanh ติช นัท ฮันห์ กำเนิดในปี พ.ศ. 2469 ที่จังหวัดกวงสี ในตอนกลางของประเทศเวียดนาม ท่านมีชื่อเดิมว่า เหงียน ซวน เบ๋า (...
-
โปรด....อย่าลืม ! ท่าน ว. วชิรเมธี ได้เตือนสติพวกเรา ว่าจงอย่างลืม สิ่งต่อไปนี้ มันจะทำให้เรามีสติ และรู้ทันทุกข์ อย่าลืม ว่าเราเกิดมาเ...
-
คิดบวก ชีวิตบวก Positive thinking , Positive life แง่คิดดีๆ ของ ท่าน ว. วชิรเมธี เวลาเจองานหนัก ให้บอกตัวเองว่า นี่คือโอกาสใน การเตรียมพ...
-
นี่ไม่ใช่การเก็บกดหรือการต่อสู้ ทว่าเป็นการรับรู้ เวลาที่รับรู้โทสะ เราจะโอบกอดมันไว้ด้วยความระลึกรู้ ด้วยความอ่อนโยนอย่างยิ่งยวด ------...
-
Thich Nhat Hanh หมู่บ้านพลัม (Plum Village) เมืองบอร์กโดซ์ (Bordeaux) ประเทศฝรั่งเศส ท่านติช นัท ฮันห์ มีนามเดิมว่า เหงียน ซวน เบ๋า...
-
เวลาที่สำคัญที่สุดคือ ปัจจุบัน โดย ติช นัท ฮันห์ “ จงจำไว้ว่ามีเวลาที่สำคัญที่สุดเวลาเดียว คือ “ปัจจุบัน” ช่วงขณะปัจจุบันเท่านั้นที่เป็น...
-
ธรรมะคำกลอน รจนาโดย ท่านพุทธทาส วันนี้ ว่าด้วยเรื่อง คาถาดับสังขาร ๖๖.ฉสฏฐี...คาถาดับสังขาร ๐ สิ่งปรุงแต่ง ทั้งหลาย ไม่เทียงหนอ มันเกิดก่...
-
ท่านพุทธทาสภิกขุ ภาพประกอบโดย dinhin2503@gmail.com's photostream เรียนปรัชญา เรียนอะไร ถ้าเรียน อย่างปรัชญา ที่เทียบกับ คำว่า ฟิโลโซ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น