ธรรมะ กับ ธรรมชาติ
เขียนโดย lpkfc
อรุณรุ่ง เบิกฟ้า ทิวาแล้ว
เสียงธรรมแว่ว ดุจแก้ว กังวานใส
ยินเสียงธรรม ดุจเสียงทอง ผ่องอำไพ
ท้องฟ้าใส พาใจ ให้ชุ่มบาน
ยินเสียงนก วิหก บินผกผิน
ดุจเสียงพิณ บรรเลง เพลงขับไข
เสียงสายน้ำ กระทบหิน เพราะจับใจ
ลมพลิ้วไหว กระทบกาย ให้ได้เย็น
ภาวนา พิจารณา ธรรมชาติ
ดุจโอวาท ของพระพุทธ ที่กล่าวหนอ
ธรรมะคือ ธรรมชาติ ที่เพียงพอ
อย่ารีรอ หมั่นฝึกฝน ภาวนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น